İşte Mehmet Acet’in o yazısı;
1974 Kıbrıs çıkarmasında alay kumandanı olarak misyon yapan Orhan Kilercioğlu, ‘Unutulan Bedel’ isimli kitabında, ambargo nedeniyle zahmetlerin yaşandığı o periyotta iki ülkenin Türkiye’nin yardımına koştuğunu anlatıyor.
Biri Pakistan, oburu Libya…
Kilercioğlu’nun kelamlarının ilgili kısmını alıntılayalım:
“Birliklerimiz yalnızca havadan atılma halinde değil, helikopterle de bu bölgelere indiriliyorlardı. Birinci harekat sırasında bilhassa hava kuvvetlerimizin kimi teknik özellikleri gösteren çeşitli mühimmatlara gereksinimi bulunuyordu.
Libya ve Pakistan’dan bu hususta dayanak gelmişti.
Özellikle Kaddafi, gereç muhtaçlıkları için depolarını açtırdı haberleri geldi ve oradan şayet varsa yahut gereksinim duyulacak gereçlerin alınmasına imkan sağlanıyordu.”
O devirde Libya ismine gönderilen yardımların Ankara’da ‘devlet hafızasına’ kaydedildiğini şimdilerde fark ediyoruz.
Nereden, nasıl mı fark ediyoruz?
Yapılan mutabakatlara, gelen takviye taleplerine ilgili kurumlar nezdinde yüksek bir motivasyonla sahip çıkılmasından.
Libya’nın, 70’lerin ambargo periyodunda Türkiye’ye yalnızca mühimmat değil, petrol de verdiğini öğrendik.
Dolayısıyla yarın TBMM gündemine gelecek olan tezkere hazırlanırken, aktüel mutabakatların korunmasına dönük gayretlerin yanına, Libya’ya geçmişteki dayanışma örneklerinden gelen bu sempatik yaklaşımın eklenmesi yanlış olmayacaktır.
HUDUT, ŞÜMUL, ÖLÇÜ VE VAKTİ CUMHURBAŞKANINCA BELİRLENECEK
Yarın Meclis’te oylaması yapılacak olan tezkere ile ilgili, ilgili çevrelerden aldığım nabzı şöyle özetleyeyim:
-Henüz muharip güç gönderilmesi konusunda sonuncu bir karara varılmış değil.
-Diğer yandan Libya’dan muharip güçten çok, oradaki kendi imkanlarını güçlendirmeye dönük talepler geliyor.
-Bu karar biraz gidişata nazaran şekillenecek. Tezkerenin daha evvel belirlenen tarihten daha erkene çekilmesinin nedeni, oradaki gelişmelerin süratli bir formda ilerlemesi.
-Yani, yaşanabilecek mümkün gelişmelere karşı, örneğin Trablus’a dönük ani bir akın karşısında alınması gereken güçlü kararlar için Meclis yetkisini elde hazır bulundurma niyeti kelam konusu.
-Bu bağlama oturacak formda, tezkere metninde geçen şu tabirlerin altını çizelim:
“Türkiye’nin yüksek menfaatlerini tesirli bir formda korumak ve kollamak, gelişmelerin seyrine nazaran ileride telafisi güç bir durumla karşılaşmamak için, hızlı ve dinamik bir siyaset izlenmesine yardımcı olmak üzere, hudut, şümul (kapsamı), ölçü ve vakti Cumhurbaşkanınca takdir ve tayin olunacak şekilde…”
“ÖNCELİKLİ VAZİFEMİZ İNSANİ YARDIM, EĞİTİM VE İŞBİRLİĞİ”
Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar’ın Libya ile ilgili son açıklamaları da bu çerçeve ile örtüşüyor.
Şimdi de o açıklamalara bakalım:
“Libya ile uzun müddettir tarihi kültürel birlikteliğimiz var. Asi General Hafter ögelerinin atakları kelam konusu. Bu çerçevedeki gelişmeleri yakından takip ediyoruz. Birçok yabancı ülke de olaylara müdahil olmuş durumda. Libya dostumuz kardeşimiz. Sivillere yapılan harekatlara ilgisiz kalmamız kelam konusu değil. Cumhurbaşkanımıza davet mektubu geldi. Kayıtsız kalmamız mümkün değil. Libya için hazırlıklarımızı yaptık, insani yardım, eğitim ve işbirliği öncelikli vazifemiz.”
CHP’NİN LİBYA VE AKDENİZ TUTARSIZLIĞI
CHP’nin Libya tezkeresi için hayır oyu vereceği katılaştı.
Genel Lider Kemal Kılıçdaroğlu, “Ne işimiz var Libya’da” sorusuyla partisinin tavrının ne olacağını esasen belirli etmişti.
Diğer taraftan bu tavır, tıpkı Kılıçdaroğlu’nun daha birkaç ay önce “Akdeniz’de neden bir tek biz yokuz” ifadelerine yansıyan açıklamalarıyla temel bir çelişki arz ediyor.
Ağustos 2019’da Nevşehir’in Gülşehir ilçesindeki bir otelde düzenlenen CHP Vilayet Liderleri Toplantısı’nda konuşan CHP önderi, “Doğu Akdeniz’de güçlü petrol var. Doğal gaz yatakları var. Amerika orada, Yunanistan orada, Kıbrıs Rum İdaresi orada, Mısır orada, Katar orada, hepsi orada. Bir tek devlet yok, Türkiye. Niçin yok?” demişti.
Akdeniz’in yer altı zenginliklerinden yararlanmak için “Armut piş, ağzıma düş” politikasının bir işe yaramayacağı ortada.
Hem, “Niye herkesin olduğu yerde biz yokuz” diyeceksin, hem de Akdeniz’de var olmak için adımlar atıldığında “Ne işimiz var Libya’da” diye çıkışacaksın.
Bu iki telaffuz yan yana durduğunda yaman bir çelişki dışında bir mana tabir etmez.
Kemal beyin de inandırıcı olabilmesi için ikisinden birini seçmesi lazım.