2019’un son günlerine Libya gündemiyle giriyoruz.
Cumhurbaşkanı Erdoğan geçen hafta içerisinde “Davet olduğuna nazaran icabet edeceğiz” demişti.
Meclis, bu hafta toplanıp Libya’ya asker gönderme kararı için yetkilendirmede bulunacak.
Öncesinde Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu muhalefet önderleriyle bir ortaya gelip bilgilendirme görüşmeleri yapacak.
Bu formda süratli hareket edilmesinin münasebeti Libya’daki gelişmelerin çok süratli ve sürprize açık biçimde ilerlemekte olması.
Ankara, 27 Kasım’da yapılan deniz hudutlarını yetkilendirme muahedesini müdafaa ve “Akdeniz’de ben de varım” duruşunu sağlama almanın yolunun Libya’daki Trablus idaresinin ayakta kalmasından geçtiğinin farkında.
O yüzden bu türlü bir irade ortaya konmuş durumda.
ERDOĞAN’IN TUNUS’A YAPTIĞI ANİ ZİYARETİN “SEBEB-İ HİKMETİ” NEYDİ?
Geride kalan hafta içerisinde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan Tunus’a sürpriz bir ziyaret yapmıştı.
Program dışı geliştiği için heyecan uyandıran, “Acaba ani bir şey mi oldu” sorusunu akla düşüren bir seyahat oldu bu.
Dün, Kanal 7’da yaptığım Başşehir Kulisi programında bir ortaya geldiğimiz Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü/Büyükelçi İbrahim Kalın’a Erdoğan’ın Tunus ziyaretini sordum.
Daha doğrusu bu seyahatin neden birdenbire geliştiğini.
İşin art planı şöyle:
Tunus gezisinden bir gün evvel Cumhurbaşkanı Erdoğan, Tunuslu mevkidaşı ile bir telefon görüşmesi yapıyor.
Görüşmede Libya konusu yüklü bir yer tutuyor.
Telefon görüşmesinde Libya için karşı taraftan da bir işbirliği talebi gelince, Erdoğan, “Libya bizim de çok yakından takip ettiğimiz, bizi de direkt ilgilendiren bir husus. Sizinle bu mevzuda işbirliği yapmaktan memnuniyet duyarız” diyor ve “Yarın gelelim yüz yüze bu bahisleri konuşalım” teklifinde bulunuyor.
Tunus Cumhurbaşkanı Kays Said bundan memnuniyet duyacaklarını lisana getirince o akşam karar veriliyor ve sonraki gün Tunus’a bu ziyaret gerçekleşiyor.
Görüşmelerin nasıl sonuçlandığı sorusunu yönelttiğim Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü Kalın, “Tunus’la Libya konusunda yeterli bir işbirliği yapacağız” ifadesini kullandı.
“TÜRKİYE’NİN GÜVENLİĞİ MİSAK-I ULUSAL SONLARININ ÖTESİNDE BAŞLAR”
Libya tezkeresinin Meclis’ten AK Parti ve MHP’nin oylarıyla geçmesi bekleniyor.
Tezkereye Parti Sözcüsü Yavuz Ağıraliağolu’nun sözlerine yansıdığı gibi açıklayan UYGUN Parti ile CHP ve HDP’nin “Hayır” yönünde oy kullanması bekleniyor.
CHP’nin bu mevzuda nasıl bir tavır sergileyeceği konusunda Genel Lider Kılıçdaroğlu’nun “Ne işimiz var Libya’da” sorusuyla ortaya koyduğu tavır ve Meclis Küme Başkanvekili Engin Altay’ın Hafter’e takviye veren açıklamaları zati gereğince fikir veriyor.
Birçok sorunda olduğu üzere bir parti sorunundan çok ülke güvenliğini/geleceğini/kazanımlarını ilgilendiren bir bahiste daha, CHP’nin Türkiye’yi frenlemeye çalışan Yunanistan, Mısır, Birleşik Arap Emirlikleri gibi ‘karşı cephede’ pozisyon alan ülkelerle birebir çizgide hareket ediyor oluşunu not edelim.
Kılıçdaroğlu’nun “Ne işimiz var Libya’da” sorusunu dün İbrahim Kalın’a sordum.
Söylediklerini, verdiği yanıtı motamot aktarmak isterim:
“Küreselleşme çağında Misak-ı Ulusal sonlarının güvenliği sonların ötesinde başlar. Yani Türkiye’nin güvenliği, bu çağda Misak-ı Ulusal sonlarının ötesinde başlar. Siz sınırı geniş çizmezseniz, bu globalleşme çağında ülkenizin ulusal sonlarını dahi koruyamazsınız. Biz bunun örneklerini tekraren gördük. Libya birilerine çok uzak gelebilir. Libya bizim deniz komşumuzdur. Libya bizim yalnızca tarihi bağlarımız olduğu bir yer değil tıpkı vakitte Kuzey Afrika’nın en belirleyici ülkelerinden biridir. Kuzey Afrika’da bir kriz olduğunda bütün Akdeniz ülkeleri bundan etkilenir Türkiye bundan etkilenir. Bu, ‘Libya’da ne işimiz var?’ kelamı çok dar bir bakış açısının cümlesidir.”
Suriye’ye asker göndermenin, Libya için tezkere hazırlamanın yalnızca CHP etraflarında değil, öbür kısımlarda de ‘maceracılık’ olarak yorumlandığının farkındayım.
Ancak burada Kalın’ın da altını çizdiği bir nokta var.
Bütün bu maksatlardan vazgeçilmesi halinde içeriye kapanmış bir Türkiye’nin kendi toprak bütünlüğünü o denli bir durumda koruyabileceğinin bir garantisi yok.
Garantisi olmadığı üzere, 2015’te Güneydoğu’da yaşadığımız ‘hendek terörü’ olaylarının Suriye’deki Rojava projesini Türkiye topraklarına taşıma niyetiyle başlatıldığını düşündüğümüzde bunun somut örnekleriyle de şu yakın tarihte karşılaştığımızı hatırlatmak isterim.
Şöyle bir hatırlatmada bulunalım:
Libya ile ilgili bu türlü bir süreci risklerini de alarak yürütmenin alternatifi, Antalya Körfezine mahkûm olmak ve Erdoğan’ın isabetli bir halde lisana getirdiği üzere Akdeniz üzerinden bir ‘Sevr planının’ dikte edilmesine istek göstermekten öbür bir şey değildir.