Çin’in Vuhan kentinde başlayan ve yayılarak dünyaya kaygı salan koronavirüs salgını sebebiyle birçok ülkede Çinlilere ve Çinli zannedilen Asyalılara karşı önyargı oluşmaya başladı. Hürriyet gazetesinden Gizem Coşkunarda ve Uğur Taylan da bu durumla ilgili olarak İstanbul’daki Çinlilerle konuştu.
Vuhanlı Yang Xiaoyu: Ben Vuhan’da doğdum, salgının başladığı kent. Ailem hâlâ orada yaşıyor. Her gün telefonla arıyorum. Onlar için elbette tasa duyuyorum lakin ülkemin bu krizi atlatabileceğine inanıyorum. Son bir-iki günde güzelleşmeler başladı, hoş haberler geliyor.
Türkiye’ye yedi yıl evvel geldim, son beş aydır İstanbul’da yaşıyorum. Toplu taşımaya bindiğimde beşerler benden çekiniyor. Mesela ben toplu taşımada rastgele bir grip mikrobundan korunmak için maske kullanmak istiyorum lakin maske takanları hasta zannediyorlar. Hem maskeli hem de Çinli olmam insanları düzgünce korkutur. Otobüste ya da metroda boş koltuk olsa da oturmuyorum. Beşerler tuhaf tuhaf bakıyor, kimse yanıma oturmak istemiyor. Ben de hiç oturmadan, en köşede bir yere geçiyorum. Ben Türkleri anlıyorum, bizden çekinmekte haklılar, ya bizde de virüs varsa diye düşünüyorlar. Meğer ben Çin’e en son bir buçuk yıl evvel gittim. Bunu insanlara tek tek anlatmakla uğraşmam. Artık konuttan işe, işten meskene… Toplumsal yaşantım büsbütün bitti.
Chinese Wok&Sushi’nin şefi Deyu Chen: 20 yıldan fazladır İstanbul’dayım. Türkiye’de beşerler internette gördüklerine dayanarak bizim böcek, maymun ve yarasa yediğimizi sanıyor. Bunların satışı Çin’de de yasak. Ben açıkçası bu yaşıma kadar hiç görmedim. Biz de birebir Türkiye’deki üzere pilav, dana ve koyun yiyoruz. Çin lokantasında kullandığımız eserleri de Türkiye’den temin ediyoruz.
Türkçe öğretmeni Ma Yan An: İstanbul, Çin’de çok ünlü ve romantik bir kent. Ben de beş sene evvel bu yüzden geldim. İstanbul Üniversitesi’nde Türkçe öğretmenliği okudum, artık ders veriyorum. Bize karşı önyargı her vakit vardı lakin şu anda çoğaldı. Ben dışarda çok yemek yiyen bir beşerim, artık bizi restoranlara almıyorlar. “Neden?” diye sorduğumda “Müşterilerimiz rahatsız oluyor, bizimle ilgisi yok. Lütfen bizi anlayın” diyorlar. Geçen gün metroya bindim ve bir yere oturdum, iki yaşlı teyze benden korkup yanımdan kalktı. Ben herkese beş yıldır burada olduğumu, Çin’e gitmediğimi ve bende virüs olmadığını anlatıyorum. Onlar da bana kendilerini korumak zorunda olduklarını söylüyorlar. Herhangi bir şiddet olayıyla karşılaşmadım zira başımı eğip bir köşede bekliyorum. Bu durum beni hem üzüyor hem de sinirlendiriyor. Memlekete dönmek aklımdan geçiyor ancak artık o da imkânsız. Orası da şu an tehlikeli. Biz Çinliyiz diye hasta değiliz, bizde virüs yok, lütfen bizden korkmayın.
